Anjou Nerede? Fransa’nın batı kısmında yer alan tarihi bir yönetim bölgesi olan Anjou ile ilgili tarihi ve coğrafi bilgiler.
Anjou, Fransa’nın batısında tarihsel ve kültürel yönetim bölgesi. Maine-et-Loire ilini (departement) içine alır ve eski Anjou iliyle aynı idari sınırlara sahiptir.
Eski Anjou ili, La Fleche ve Château-Gontier bölgeleri de içinde olmak üzere günümüzdeki Maine-et-Loire ilini kapsıyordu. Galya-Roma döneminde Civitas Andegavensis adıyla oluşturulmuştu.
Karolenj ler döneminde kontluk olan Anjou, 10. ve 11. yüzyıllarda güçlü bir feodal devlet haline geldi. Anjou kontları III. Foulques Nerra ile Geoffroi Martel, 987-1060 arasındaki dönemde devletin sınırlarını iyice genişlettiler. 1109-31 arasında hüküm süren Kont V. Foulques, Kudüs kralı oldu. 1131-51 arasında Anjou kontu olan oğlu Geoffroi Plantagenet, ingiltere kralı II. Henry’nin babasıydı. Geoffroi’nın ölümü üzerine Anjou, II. Henry’ye kaldı. Anjou kontluğu, Fransa kralı II. Philippe tarafından ele geçirildiği 13. yüzyıl başlarına değin İngiliz yönetimindeydi. 1246’dan 1285’e değin IX. Louis’nin kardeşi ve Angevin (Anjou adının Fransızcadaki sıfat biçimi) hanedanının kurucusu olan Charles tarafından yönetildi. Angevin hanedanından Napoli, Macaristan ve Polonya kralları çıkmıştır. 1360’ta düklük olan, 1480’de Fransa Krallığı’na bağlanan, bu tarihten sonra da el değiştirmeyen Anjou, Rönesans sırasında ve 18. yüzyılda da Angers ve Cholet’de dokuma sanayisinin gelişmesiyle canlandı.
1790’da il sisteminin kurulmasıyla hukuki varlığı sona eren Anjou, Fransız Devrimi sırasında karşı devrimci Vendee Savaşları’nın (1793-96) merkezlerinden biri haline geldi.
Günümüzde Anjou, kırsal özellikleri ağır basan bir bölgedir. Tarımda genellikle aile işletmeleri egemendir. Geçmişin birçok çiftlikten oluşan büyük malikâneleri, geniş ölçüde ortadan kalkmıştır. Loire Irmağı boyunca uzanan verimli ovalarda Paris pazarları için üzüm, meyve ve çiçek yetiştirilir. Merkezinde Angers kentinin yer aldığı bu verimli ovalar, kuzeyde Armorik Masifi, güneyde ise Mauges olmak üzere daha az verimli yaylalar ve dağlık bölgelerle çevrilidir.
Loire boyundaki bağlarda yetişen üzümlerden elde edilen şarapların en ünlüleri Savennieres, La Possoniere, Epire, Saint-Georges-sur-Loire, Roche-aux-Moines, Mûrs, Soulaines ve Saint-Florent-le-Vieil’ dir. Vin d’Anjou genellikle beyaz, meyve tadı veren bir şaraptır. Saumur’ün beyaz şarapları ise sektir.
Kırsal kesim halkı büyük ölçüde Katolik-tir. Ama, Mauges’da, Cholet kenti dolaylarındaki Choletais ile kuzeybatıda yer alan Segreen bölgelerinde yaşayanlar dışında, kilise ayinlerine düzenli biçimde katılanların sayısı oldukça azdır. Birçok din adamı yetiştirilmekle birlikte, papaz başına düşen kişi sayısı 20. yüzyıl boyunca pek değişmemiştir. 1850’den sonra Angers, Saumur ve Cholet’de Protestan kiliseleri kurulmuştur. Yaygın dil, langue d’oîl’dir. Yaşlı köylüler ise hâlâ eski bir Fransızca konuşur. Marc Leclerc’in folklorik derlemesi Les Rimiaux d’Anjou (1913-48), çağdaş yazarların yöresel özellikleri canlı tutma çabalarının bir örneğidir.
