Dadaizm nedir? Dadaizm ya da bir diğer ismi ile Dadacılık ile ilgili genel ve temel bilgiler.
DADACILIK (DADAİZM), Birinci Dünya Savaşı’nın yarattığı bunalım içinde, 1916’dan başlayarak, Tristan Tzara (1896-1963) ve izleyicilerinin yaratmaya çalıştıkları edebiyat akımı girişimine verilen isim.
Çağlarının bilimsel doğrularıyla felsefe düşüncelerine bağlı olarak doğan ve yaşamalarına özgü koşulların sürerliği oranında geçerlilik kazanan birçok edebiyat akımının tersine Dadacılık; toplumun bir bunalım diliminde, yıkıcı ama yol gösterici değil; bireyciliği oranında toplumcu bilinçten uzak; bilerek, isteyerek anlamsız bir saçmalığa sığınmayı yöntem edinerek; çok kısa süren bir topluluk eylemine dönüştü.
Yalnızca anlamsızlığı belirlemek üzere seçtikleri dada sözcüğünün izinde alaycı, insafsız bir eleştiriyle toplum düzenine karşı çıkan, kısa süreli dergilerde biriken bir grup sanatçının ilk gençlik gösterisi olarak kaldı; ona bağlanmış görünenlerin büyük çoğunluğu sonradan hem tutarlı birer gerçeküstücü olarak sanatsal ürünler verdiler; hem bilinçli yurtseverlikleriyle toplumlarıyla barışık duruma geldiler (Aragon, P. Eluard, Andre Bre-ton…). Dadacılar, Birinci Dünya Savaşı’nın hemen ertesinde (1920’ler), Zürich ve New York gruplarının 1918’de ki birleşmesinin yarattığı iki yıllık bir ilgiden sonra dağıldılar, dergileri kapandı. Dadacılık akımında sanat yaşamlarına başlayıp zaman içinde başka yönlere dağılan başlıca sanatçılar; heykelci Hans Arp, Alman yazarı Hugo Ball, Richard Hüelsenbeck, ABD’li Marcel Duchamp, F. Picabia, Man Ray; Almanya’da George Grosz, Kurt Schwitters, Max Ernst. J. Heartfield ilk akla gelenlerdir. Bu eylemden yararlananlar, yukarıda söylendiği gibi, çağdaş psikolojiyle desteklenen gerçeküstücü (sürrealist) akımı başarıyla götürenler oldu.
