Gazların sıvılaştırılması ile ilgili ilk çalışmaları kimler yapmıştır? Gazların sıvılaştırılmasının tarihi, tarihçesi hakkında bilgi.
Gazların Sıvılaştırılması Tarihçesi;
Gazların sıvılaştırılmasıyla ilgili temel çalışmaların büyük bir bölümü XIX. yy. ile XX. yy’ın başlangıcında gerçekleştirilmiştir. Bu alandaki ilk çalışmaları Faraday, Cagniard de la Tour, Natterer yaptılar.
Andrews’in karbonik anhidrit üstüne yaptığı önemli çalışmalar ve kritik noktasını bulması (1869), gazların sıvılaşma koşullarının açıklanmasına büyük ölçüde katkıda bulundu. 1877’de, birkaç gün arayla, önce Fransız Cailletet, ardından da Cenevreli Pictet, farklı yollarla, çok küçük miktarlarda oksijeni sıvılaştırmayı başardılar. Böylece, “sürekli gazlardan” ilki sıvıların alanına girmekteydi.
sıvı oksijen
1883’te, Polonyalı Wroblewski ve Olszewski, yeterli miktarda oksijeni sıvılaştırdılar; bir süre sonra da azotu sıvılaştırmaya başladılar. O dönemde, özel laboratuvarlarda, 54,4 K’e erişilebilmekteydi; ama bu akışkanların üretimi en düşük düzeyde kalmaktaydı. Havanın sanayideki sıvılaştırılmasıyla ilk olarak Karl von Linde (1895), Hampson ve G. Claude (1902) ilgilendiler.
Bu arada, Dewar, 1895’te Arsonval’in havasız çift duvarlı kabını geliştirdikten sonra, 1898’de hidrojeni sıvılaştırdı; 1895’teyse Ramsay helyumu yalıttı. Kamerlingh Onnes “sürekli gazlar “ın sonuncusu olan bu elementi 1908’de Leiden’de gerçekleştirdi. Helyumu sıvılaştırmayla ilgili başka yöntemler daha sonraları Simon, Kapitsa, Collins, vb. tarafından geliştirildi. 1950’ye doğru Philips şirketinin mühendisleri, Stirling çevriminden yararlanan küçük bir hava sıvılaştırıcısı gerçekleştirdiler. Bu aygıtı birkaç yıl sonra, hidrojeni sıvılaştırmaya yarayan iki katlı bir aygıtın bulunması izledi.
