Kapıkulu Süvarileri ve Tımarlı Sipahiler İle İlgili Bilgi

0
Advertisement

Zamanının en kuvvetli ordusu olan Osmanlı Ordusunun birer sınıfı olan Kapıkulu Süvarileri ve Tımarlı Sipahiler ile ilgili olarak genel bilgiler.


Kapıkulu Süvarileri

Kapıkulu Süvarileri de Yeniçeriler gibi devletten ulûfe alan devamlı bir askerlik sınıfı idi. Kapıkulu Süvarileri 1) Sipah, 2) Silâhtar, 3) Sağ ulûfeciler, 4) Sol ulûfeciler, 5) Sağ garipler, 6) Sol garipler olmak üzere altı bölüğe ayrılmakta idiler.

Kapıkulu Süvarilerinin İstanbul’da kışlaları yoktu. Atlı oldukları için Edirne, Bursa, İzmit dolaylarındaki köylerde otururlar, ancak ulufe dağıtımı zamanında İstanbul’a gelirlerdi. Seferde ise padişahın yanında bulunurlardı.

Osmanlı Ordusu

Osmanlı Ordusu

Eyalet Askerleri (Tımarlı Sipahiler):

Osmanlı ordusunun büyük ve kuvvetli bir kolu olan Eyalet Askerlerinin temeli toprak yönetimine dayanırdı.

Osmanlı devletinde fethedilen arazi ve memleketlerin geliri, yani araziden ve toprak ürünlerinden alınan vergi (öşür ve haraç), dirlik denilen birtakım bölümlere ayrıldı. Bu dirlikler, askerler, sancak beyleri, beylerbeyleri ile, vezirler, sadrazamlar, şehzadeler ve padişahlar arasında pay edilirdi. Dirlik gelirlerine göre üç bölüme ayrılırdı:

Advertisement

1) Tımar, 2) Zeamet, 3) Has.

Senelik geliri 3 000 akçeden 20 000 akçeye kadar olan dirliğe, Tımar; geliri 20 000 akçe ile 100 000 akçe arasında olana Zeamet ve yıllık geliri 100 000 akçeden fazla olan dirliğe de Has denirdi.

Tımar ve zeametler savaşlarda yararlık gösteren askerlere, haslar ise sancak beylerine, beylerbeylerine, vezirlere, şehzade ve padişahlara verilirdi. Dirlik sahibi kendisine verilen arazinin tapulu sahibi değildi. Toprak, köylünün ve halkın malıydı. Dirlik sahipleri ancak bu araziden elde edilen ürünlerin öşrünü ve haracını alırlardı. Ayrıca dirliği içinde bulunan bir arazinin satışından dolayı verilmesi gereken harç ve tapu masrafları da gene dirlik sahiplerine verilirdi. Dirlik sahibi gelirinin bir kısmı ile kendini ve ailesini geçindirir, artan para ile de Cebelû denilen atlı asker beslerdi. Her dirlik sahibinin gelirine göre besleyeceği atlı sayısı belli olurdu, işte dirlik sahipleri tarafından beslenen bu atlı askerlere Eyalet Askerleri, ya da Tımarlı Sipahisi denirdi.

Bir savaş zamanında her tımar sahibi askerlerini toplar, bağlı olduğu sancak beyinin komutasında olarak savaşa giderdi. Tımarlı askerlerin savaş zamanında bütün masrafları, Tımar sahibi tarafından ödenirdi. Bu suretle Osmanlı devleti, hazinesinden para sarf etmeden sayısı 100 000’i aşan atlı bir orduya sahip olurdu.


Leave A Reply