Kardeş kıskançlığı nedir? Çocuklarda görülen kardeş kıskançlığı normal midir, ne yapılmalıdır, hakkında bilgi.
KARDEŞ KISKANÇLIĞI
Kıskançlık insanoğlunun en doğal duygularından biridir. Kardeşi olacağını bilen çocuk hemen annenin sevgisini kaybedeceği korkusuna kapılır. Önceleri sakin olan çocuk bebeğin kalıcı olduğunu anlayınca hırçınlıklara başlar. Bebek gibi emekler, bebek gibi konuşur, tuvalet eğitimini tamamladığı halde altına yapmaya başlar. Bu hareketlerle ilgiyi üzerine çekmeye çalışır.
Bazı çocuklar kıskançlıklarını doğrudan açığa vurmaz hatta kardeşlerine aşırı düşkünlük gösterirler. Kıskançlığını dışa vurursa annesinin sevgisini kaybedeceğinden korkar. Bu çocuklar bebeği ağlatırcasına öperler ya da “kaza” ile yere düşürürler.
Anne, kardeş kıskançlığının çok doğal olduğunu bilerek çocuğuna sevgisinin ortadan kalkmayacağını gösterirse, çocuk rahatlayacaktır. Bu konuda çocuğa zaman tanınmalıdır.
“Kardeşimi sevmiyorum” diyen çocuğu ayıplamak yerine ona hak verip “Beni de yoruyor, benim de kızdığım zamanlar oluyor” denirse bu tavır çocuğu şaşırtır ve rahatlatır. Sözler davranışlarla desteklenmelidir. Anne, bebekle olmadığında çocuğunu kucağına alıp onunla oynamalıdır. Evdekiler çocuğun yanında bebeğe aşırı sevgi gösterilerinde bulunmamalıdırlar. Anne baba ile yatan çocuğun bebek doğduğunda odasını hemen ayırmak sakıncalıdır. Oda ayırma bebek doğmadan önce yapılmalıdır Bir başka yanlış tutum da bebek doğar doğmaz ilk çocuğun anaokuluna gönderilmesidir Anne bebekle rahat rahat uğraşabilmek için çocuğu büyükanneye bırakmamalıdır.
Çocuklar büyüdüklerinde, kardeş kavgaları çıktığında en doğru yol anne babanın araya girmemesi, sorunlarını çocukların kendi aralarında çözümlemeleri gerektiğini anlatmalarıdır.
