Mazhar Şevket İpşiroğlu kimdir? Mazhar Şevket İpşiroğlu hayatı, biyografisi, sanat tarihi çalışmaları, eserleri, kitapları hakkında bilgi.
Mazhar Şevket İpşiroğlu; (d. 27 Mayıs 1908, istanbul – ö. 28 Şubat 1985, İstanbul)
Sanat tarihinin Türkiye’de bir bilim dalı olarak yerleşmesinde önemli rol oynamış sanat tarihçisi. Ortaöğrenimden sonra 1927’de Almanya’ya gitti. Bonn, Hamburg ve Berlin üniversiteleriyle Düsseldorf Akademisi’nde felsefe ve sanat tarihi okudu. 1933’te Hegel üzerine hazırladığı bir tezle Bonn Üniversitesi’nde felsefe doktoru oldu. Ertesi yıl Türkiye’ye döndü ve İstanbul Üniversitesi (İÜ) Edebiyat Fakültesi’nin Felsefe Bölümü’nde doçent, 1943’te de profesör oldu. O sırada Avusturyalı sanat tarihçisi Ernst Diez aynı fakültede Sanat Tarihi Bölümü’nü kurmuştu. İpşiroğlu da bu bölüme geçti; 1948’de Diez’in ayrılması üzerine 1949’da bölüm başkanlığına getirildi.
1956’da Sabahattin Eyuboğlu ile birlikte İÜ Film Merkezi’nin kuruluşunu gerçekleştirdi. Burada felsefeci Macit Gökberk ve yönetmen Aziz Albek’in de katılmasıyla Anadolu uygarlıklarının kaynaklarını irdeleyen belgesel film çalışmalarını başlattı. Bu filmlerin ilki olan Hitit Güneşi 1956 Berlin Film Şenliği’nde ikincilik ödülü Gümüş Ayı’yı kazandı. İpşiroğlu bundan sonra da Surname (1957), Karanlıkta Renkler, Göreme (1957), Anadolu’da Roma Mozaikleri (1957), Ahtamar, Doğu Anadolu’da Bir Dünya Tapınağı (1959), Siyah Kalem (1973), Kapalı Çarşı (1974) gibi benzer nitelikte birçok film hazırladı. Bu arada 1948-49 ve 1958-59 ders yıllarında Edebiyat Fakültesi’nin dekanlığına seçildi. 1960’ta ordinaryüs profesörlüğe yükseldi. Aynı yıl Almanya’ya gitti ve beş yıl Tübingen Üniversitesi’nde konuk profesör olarak ders verdi. 1965’te İÜ’deki görevine döndü. 1977’de emekli olduktan sonra da sanat tarihi konusundaki çalışmalarını sürdürdü.
Hegels Aesthetik in Ihrem historisehen Zu-sammenhang (1935; Tarihsel Bağlamı İçinde Hegel’in Estetiği), Martin Heidegger ve Max Scheler’de İnsan (1939), Rönesans Sanatı (1942), Avrupa Sanatı ve Problemleri (1946), Avrupa Sanatında Gerçek Duygusu (1954, S. Eyuboğlu ile birlikte), Die Kirche von Achtamar (1963; Akdamar’daki Kilise), Das Bild im islam (1971; İs lamda Resim Yasağı ve Sonuçları, 1973), Siyah Qalem (1976), Oluşum Süreci İçinde Sanatın Tarihi (1977, Nazan İpşiroğlu ile birlikte), Sanatta Devrim (1979, N. ipşiroğlu ile birlikte), Masterpieces from the Topkapı Museum (1980; Topkapı Sarayı’ndaki Başyapıtlar), Düşünmeye Çağın (1982, N. İpşiroğlu ile birlikte), Kök Atatürkçülük (1983, N. İpşiroğlu ile birlikte). Wind der Steppe (1984; Bozkır Rüzgârı) kitaplarından bazılarıdır.
