Kraliçe Viktoria ve Victoria Döneminde Britanya tarihi, yaşam ve özellikleri nelerdir? Victoria Döneminde yaşam ve kültür hakkında bilgi.
Kraliçe Victoria – Kaynak: commons.wikimedia.org
Viktorya Britanyası
Viktorya dönemi, İngiltere’nin Kraliçe Viktorya tarafından yönetildiği 1837’den 1901’e kadarki dönemini kapsar.
1 Mayıs 1851’de Kraliçe Viktorya Prens Albert’le Londra Kristal Saray’da ilk Büyük Fuarı açtı. Fuarda dünyanın her yerindeki ülkeden sanayi örnekleri bulunuyordu. Fuar katılımcılarının yarısından fazlası ingiliz’di; çünkü 1851 ‘de İngiltere çok büyük bir imparatorluğa sahipti ve dünyanın en önde gelen endüstriyel devletiydi.
Viktorya’nın iktidarı süresince İngiltere her zamankinden daha fazla güçlendi, imparatorluk bazıları için büyük zenginlik getirdi ve ingiltere, milyonlarca insanı yönetti. Birçok Viktoryalı, Hindistan’da asker, tüccar ve devlet görevlisi olarak çalıştı. Viktorya döneminde kâşifler Afrika’nın derinlerine dalmaya başlamıştı. 1868’de başbakan Benjamin Disraeli yönetimde ve tekrar 1874’den 1880’e ingiltere, Hindistan’a en kısa güzergâh olan Süveyş Kanalının kontrolünü ele geçirdi ve parlamento Viktorya’ya Hindistan Imparatoriçesi’ unvanını verdi.
Kırsal yaşam
Toprak sahipleri, İngiltere’nin en zengin ve en güçlü kişileri olmaya devam ettiler. Köyde büyük bir evde yaşayan bey, genellikle köylülerin evlerinin sahibiydi ve köylülerin çoğu onun arazisinde çalışırdı. Küçük çiftlik sahipleri genelde iyi durumdaydılar ve bağımsızdılar. Yoksul, sıradan köylüler, su tesisatı bulunmayan rutubetli ve soğuk evlerde yaşarlardı.
1880 yılında koşullar değişmeye başladı. Ucuz buğday ve dondurulmuş et ithal edildi. Margarin icat edildi ve tereyağından daha ucuzdu. Bütün bu rekabet, İngiliz tarımını kötü yönde etkiledi. Toprak sahiplerinin durumu kötüye gitti, ücretler düştü ve işsizlik başladı. Büyüyen şehirlerde iş bulmak için daha çok kişi köyden şehirlere göç etmeye başladı.
Kaynak: commons.wikimedia.org
Şehir ve kasaba yaşamı
Viktorya Britanyası dünyanın en önemli sanayi devleti hâline geldi. Daha çok sanayileşme, bütün ülkede daha fazla sayıda pamuk fabrikası, daha büyük kömür madenleri ve daha çok fabrika anlamına geliyordu. Var olan ve yeni gelişen şehirler çabuk büyüdü. 1880’lere gelindiğinde Tees Nehrinde 50.000 nüfusla Middlesbrough endüstri şehri gelişmişti. 1830’da bölgede sadece bir çiftlik evi vardı.
İnsanların yaşamlarındaki bu büyük değişim, sorunları da beraberinde getirdi. Fabrikalar ve madenler, çalışmak için tehlikeli ve sağlıksız yerlerdi. Çalışma saatleri veya ücretlerle ilgili kurallar yoktu, işçilerin evleri ucuz ve kötü yapılıyor, işçiler su tesisatı veya tuvaleti olmayan evlere sıkıştırılıyordu. Pis su kanalları genellikle içme suyu sağlayan pompalara yakındı.
Maddi durumları daha iyi olanlar için tren seferleri işe gitmeyi kolaylaştırdı. Böylece şehirlerin sınırlarında daha büyük evleriyle, ağaçlı ve bahçeli banliyöler büyüdü. 1901’de Birmingham ve Manchester gibi büyük şehirlerin yeni belediye binaları, kütüphaneleri, sanat galerileri ve parkları vardı.
Değişimle mücadele
1830’lar düşük ücretler ve işsizliğin olduğu kötü yıllardı. 1836’da Francis Pale ve William Lovett önderliğindeki bir grup vasıflı işçi bir tüzük hazırlamaya karar verdi. Bu tüzük, parlamentoda bazı reformlar; özellikle çalışanların parlamentoya seçilebilmesi amacıyla bütün yetişkin erkekler için oy hakkı ve parlamento üyeleri için ücret talep ediyordu. Ülkenin her yerindeki işçiler bunların kabul edilmesi için kampanya yürüttüler; ancak istenen reformlar hemen gerçekleşmedi.
Zamanla işçiler bir sendikaya katılırlarsa birbirlerine yardım edebileceklerini ve belki de işverenlerini ücretler ve çalışma koşullarının iyileştirilmesi konularında zorlayabileceklerini fark ettiler. 1880’lerin sonlarında kibrit kutusu üreten kadınlar ve rıhtım işçileri tarafından yapılan grevlerin her ikisi de başarılı oldu. Fakat işverenler sık sık lokavt ilan ettiklerinden grevler risk taşıyordu. Bunun sonucunda işçiler işlerini kaybediyor ve aileleri aç kalıyordu.
Reformlar
Viktorya döneminde pek çok kişi reform için çaba gösterdi ve tüzükçülerin istediği değişikliklerin çoğu sonunda gerçekleşti. 1884’e gelindiğinde 21 yaşın üzerindeki erkeklerin çoğu oy kullanabiliyordu. 1901’de işçi sınıfından birkaç parlamento üyesi vardı; ancak parlamento üyeleri 1911’e kadar ücret almadı.
Birçok kişi şehirleri sağlıklı ve işyerlerini güvenli hâle getirmek için kurallar gerektiğini fark etti. Kraliçe Viktorya’nın hükümdarlığı boyunca dört kez başbakan olan William Gladstone birçok reform yaptı. 1870’te kendisi görevdeyken 10 yaşın altındaki tüm çocuklar için eğitim olanağı sağlandı ve çalışan erkekler 1884’te oy hakkına sahip oldu.
Viktorya’nın hükümdarlığı sırasında başka reformlar da yapıldı. 1875’te parlamento, temiz su sağlanmasını, kanalizasyonu ve çöp toplanmasını zorunlu hâle getiren yasaları çıkardı. Kolera gitgide yok oldu.
7. Shaftesbury Kontu hayatını şehirlerdeki insanlara yardımcı olacak yasalar için mücadele ederek geçirdi. Bu yasaları madenlerde ve fabrikalarda çocukların çalıştırılmasını durdurdu ve bir fabrika işçisinin çalışmasını 10 saatle sınırladı. İş güvenliğiyle ilgili de düzenlemeler getirildi. Birçok sorun işçilerin lehine düzeldi; ancak yoksulluk ve hastalıklar tamamen ortadan kalkmadı.
