Vincent d’Indy kimdir ve ne yapmıştır? Ünlü besteci Vincent d’Indy hayatı, biyografisi ve besteleri hakkında bilgi.
Vincent d’Indy
Vincent d’Indy
Vincent d’Indy; (d. 27 Mart 1851, Paris – ö. 1 Aralık 1931, Paris, Fransa), Fransız besteci ve müzik eğitimcisidir. Fransız senfoni ve sahne müziğinin, César Franck’ın belirlediği çizgide yeniden oluşturulması yolundaki çabalarıyla tanınmıştır.
Albert Lavignac’ın ve Antoine Marmontel’ in öğrencisi oldu, Franck’la kompozisyon çalıştı. 1874’te Paris Konservatuvarı’nın org sınıfına kabul edildi; bestelediği ikinci Wallenstein Uvertürü aynı yıl çalındı. D’Indy, Paris Operası, Paris Konservatuvarı ve “dekoratif’ Fransız senfonisi gelenekleri ile 19. yüzyıl Fransız müziğini saçma, yüzeysel buluyor, bunların Töton kökenli Bach-Beethoven-Wagner geleneğiyle aynı değerde olamayacağını düşünüyordu. Kendi müziğinde ise çok titiz bir kuruluşun yanı sıra belirgin bir şiirsellik de vardı. Armoni ve kontrpuan açısından inceden inceye işlenmişti. Ama d’Indy daha sonraki yapıtlarında kurallara çok bağlı kalmayan, akıcı, özgür ritimlere yer verdi.
En önemli sahne yapıtları Le Chant de le Cloche (1883; Çanın Şarkısı), Fervaal (1895), Le Légende de Saint Christophe (1915; Aziz Khristophoros Efsanesi) ve Le Rêve de Cinyras’tir (1923; Kinyras’ın Düşü). Senfonik yapıtları arasında ise Ardeche bölgesinden derlediği bir halk şarkısına dayanan Symphonie sur un chant montagnard français (1886; Bir Fransız Dağ Şarkısı Üzerine Senfoni) ile Istar (1896) en başarılı olanlardır. Sayıları 105’i bulan partisyonu içinde klavyeli çalgılar için yapıtlar, dindışı ve dinsel koro parçaları ve oda müziği besteleri vardır. Beşli (1924), flüt, yaylı çalgılar üçlüsü ve arp için bir süit (1927) ve Üçüncü Yaylı Çalgılar Dörtlüsü (1928-29) gibi en iyi yapıtları oda müziği besteleri arasında yer alır. D’Indy ayrıca Vivarais’de yüzlerce halk şarkısı derlemiş ve bunların düzenlemelerini yapmıştır.
1894’te Paris’teki Schola Cantorum’un kurucuları arasında yer alan d’Indy, bu akademide verdiği derslerle kendi kuramlarını yaymış ve Gregorius dinsel ezgisine ve 16-17. yüzyılların müziğine karşı yeni bir ilginin uyanmasında etkili olmuştur. Ay-nca Franck (1906), Beethoven (1911) ve Wagner (1930) üzerine incelemeler yazmıştır. Öğrencileri arasında Paul Du-kas, Albert Roussel ve Déodat de Sévérac da vardır. Fransa dışında, özellikle Yunanistan, Bulgaristan, Portekiz ve Brezilya gibi ülkelerde, halk müziğini senfonik formlarda işlemek isteyen bestecilerin üzerinde kalıcı bir etki bırakmıştır.
Kaynak – 2
Vincent d’INDY
27 Mart 1851, Paris — 2 Aralık 1931, Paris
Fransız bestecisidir. Önce Lavignac’tan, sonra César Franck’dan ders aldı. Franck’la, amacı genç Fransız bestecilerinin eserlerini çaldırmak olan «Ulusal Müzik Derneği»ni, 1894 yılında da Charles Bordes ve Guilmant ile birlikte din müziği eğitimi yapan Schola Cantorum’u kurdu. 1900’den başlayarak Schola, her alanda öğretim yapan bir müzik okulu haline getirildi ve d’lndy, ölümüne kadar orada öğretmenlik yaptı. Franck etkisinde, düzenli, aydınlık, sığ bir müziği vardır.
Başlıca yapıtları arasında «Istar» adlı senfonik çeşitlemeleri, «Bir Fransız Dağ Havası Üzerine Senfoni» (piyano ve orkestra için), bazı oda müziği verimi «Yabancı» ve «Fervaal» adlı operaları özellikle tanınmıştır.
BİR FRANSIZ DAĞ ŞARKISI ÜZERİNE SENFONİ (Symphonie sur un chant montagnard Français)
İlk yorumu: 1887 Paris.
Besteci ilk senfoni denemesini 35 yaşında yapmış, ancak orkestra için diğer verimleri gibi bu eserde de senfonik şiir karakterinden kurtulamamış, büyük kadrolu «romantik çağ orkestrasına» piyanoyu da katmıştır.
Eserin ana «tema»sı, bestecinin pek sevdiği Vivarais eyaletinden derlenmiş bir dağlı ezgisidir. İngiliz kornosuyla sunulan bu melankolik melodiden sonra yapıtın ikinci temel taşı olan romantik bir «tema» daha yapıya katılır. «Allegro» bölüm etkili ses demetleri ve güçlü «kontrapunta» buluşlarıyla «Andante»ye ulaşır. Piyano ana «tema»yı uzaklaşmış, geçmişe bırakılmış anıların rüyalı bir tekrarı gibi işler bölüm boyunca. Senfoni son bölümde parlak bir görüntüye dönüşerek biter.
