Gerileme devrinin sonlarında yani 18. yüzyılın sonlarında Osmanlı İmparatorluğunun sınırları ile ilgili bilgilerin yer aldığı sayfamız.
18. yüzyılın sonlarına doğru Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırları oldukça genişti ve Avrupa, Asya ve Afrika kıtalarına yayılıyordu. İmparatorluğun sınırları, Batı’da Cezayir, Tunus ve Trablusgarp’tan başlayarak Doğu’da Basra Körfezi’ne kadar uzanıyordu.
Kuzeyde, Osmanlılar Karadeniz kıyıları boyunca Kırım, Kafkaslar ve Karadeniz’in doğu sahillerine kadar hakimdi. Güneyde ise Arabistan yarımadasının batı kıyılarında, Kızıldeniz’in kuzey kıyılarında, Mısır ve Sudan’da hakimiyetleri vardı.
Batı’da, Osmanlı İmparatorluğu Balkanlar’da geniş bir alana yayılıyordu. Macaristan’ın büyük bir bölümü, Sırbistan, Bosna-Hersek, Arnavutluk, Yunanistan ve Bulgaristan Osmanlı hakimiyeti altındaydı. Avrupa kıtasının en büyük şehirlerinden biri olan İstanbul ise Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti olarak hizmet veriyordu.
Ancak, 18. yüzyılın sonlarına doğru Osmanlı İmparatorluğu, Avrupa’daki güçlü devletlerin baskısı altında kalmış ve toprak kaybetmeye başlamıştı. Bu durum, 19. yüzyılda daha da kötüleşerek imparatorluğun çöküşüne yol açmıştır.
Osmanlı İmparatorluğu gerileme devrinde (1683 – 1792) batıda birçok topraklar kaybetmesine karşın, bu devrin sonunda gene dünyanın en büyük imparatorluğu idi. 1791 ve 1792 tarihlerinde imzalanan Ziştovi ve Yaş antlaşmaları ile Osmanlı devleti kuzeyde Kırım’ı Ruslara bırakarak Dinyester (Turla) ırmağına kadar çekilmişti. Avusturya kesiminde ise Tuna ve Sava ırmaklarının geçtiği hat, sınır kesilmişti.
Doğuda, Kafkasya’da Kuban ırmağının denize döküldüğü yerden başlayarak Kafkas dağlarının güneyindeki topraklar, Osmanlı devletinde, Kuzey ve Doğu Kafkasya ise Rusya’da, Azerbaycan da İran’da kalmıştı. İran sınırı, 1639 Kasr-ı Şirin antlaşmasına göre 1746 yılında yeni baştan düzenlenmişti. Bu sınır Zagros dağları boyunca uzanarak İran körfezine ulaşıyordu.
Güneyde ve Güney doğuda, Irak, Arabistan, Mısır, Trablusgarp, Tunus ve Cezayir Osmanlı İmparatorluğunun ülkelerindendi. Akdeniz’de ise Sicilya adasının güneyinden geçen bir hat, Adriya denizine, oradan da Bosna’nın yukarısında Sava ırmağına ulaşıyordu.
Kaynak – 2
18. yüzyıl sonlarında Osmanlı İmparatorluğu, Avrupa, Asya ve Afrika kıtalarını içine alan geniş bir coğrafyaya yayılmıştı. Bu dönemde Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırları, bugünkü Türkiye, Kuzey Afrika, Orta Doğu ve Balkanlar bölgesinde bulunan alanları kapsamaktaydı. Aşağıdaki önemli sınırlarından bazıları:
- Kuzey: Balkanlar ve Karadeniz bölgesi
- Doğu: Kızıldeniz ve Hindistan Okyanusu
- Batı: Adriyatik Denizi ve Ege Denizi
- Güney: Akdeniz ve Arap Yarımadası.
Bu sınırlar, Osmanlı İmparatorluğu’nun o dönemki coğrafi yayılımını gösterir. Ancak, Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırları, tarih boyunca değişmiş ve daralmıştır. 19. yüzyılın başlarında Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırları daralmış ve 20. yüzyılın başlarında Osmanlı İmparatorluğu sona ermiştir.
