Attilio ve Emilio Bandiera kardeşlerin hayatı hakkında bilgiler. Avusturya’ya karşı İtalyan devrimci hareketi üzerinde etki bırakan ayaklanmaya ön ayak olan kardeşler.
Attilio ve Emilio Bandiera Hakkında Bilgi
Attilio ve Emilio Bandiera, (sırasıyla d. 24 Mayıs 1810, Venedik – ö. 23 Temmuz 1844, Cosenza; d. 20 Haziran 1819, Venedik – ö. 23 Temmuz 1844, Cosenza, İki Sicilya Krallığı), İtalya’daki Avusturya egemenliğine karşı başarısız bir ayaklanmaya önderlik eden ve idamları İtalyan devrimci hareketi üzerinde derin etkiler uyandıran kardeşler.
Babaları, Avusturya donanmasında amiral olan Baron Francesco Bandiera’ydı. Attilio ve Emilio da deniz subayı oldular. Ama Mazzini’nin önderliğindeki İtalyan bağımsızlık davasına bağlanarak Mazzini’yle ve onun kurduğu Genç İtalya (Giovine İtalia) örgütünün üyeleriyle yazışmayı sürdürdüler. Babalarının komutası altında Suriye’yle sürdürülen savaşta görev yaparken, 1841’de İtalya’nın bağımsızlığını amaçlayan Esperia adlı gizli bir dernek kurdular. 1843’te, merkezi Malta’da bulunan bir devrimci gruba üye kazanmak için subay ve denizci arkadaşları arasında propagandaya başladılar. İtalyan Lejyonu olarak bilinen bu grup bir savaş gemisi kaçırarak Messina’yı bombalamayı tasarlıyordu. Ama plan Esperia’nın bir üyesi tarafından ihbar edildi; Bandiera kardeşler de 1844’te Yunanistan açıklarındaki Korfu Adasına kaçmak zorunda kaldılar.
Napoli Krallığı halkının topluca ayaklanmak için bir önder beklediğini öğrenen Bandiera’lar, 20 gençten oluşan bir grup toplayarak 12 Haziran 1844’te Calabria’ya (İtalya çizmesinin burnu) doğru yola çıktılar. Dört gün sonra Cotrone’de karaya çıkıp Cosenza yakınlannâ ilerlemeye çalıştılar. Amaçlan, siyasi tutukluları özgürlüğüne kavuşturmak ve bir bağımsızlık bildirisi yayımlamaktı. Beklenen destek gerçekleşmedi ve grubun üyelerinden Korsikalı Pietro Boccheciampe’nin ihanetine uğradılar. Bandiera’lar ve dokuz arkadaşı 23 Temmuz 1844’te idam edildi. Son sözleri “Yaşasın İtalya” oldu.
İdamlarının yankıları İngiltere’ye kadar uzandı. Mazzini, Bandiera’lar ile yazışmalarının İngiltere içişleri bakanı Sir James Graham’ın buyruğuyla düzenli olarak açılıp okunduğunu kanıtladı, İngiliz dışişleri bakanlığını, planlarını Avusturyalılara aktarmakla suçladı. Suçlamanın doğru olmadığı ortaya çıktıysa da bu olay, Mazzini’ye, ünlü “Sir James Graham’a Mektup” davasının parlak bir savunusunu yapma olanağını verdi.
