Halk edebiyatında nesir nedir? Halk edebiyatındaki nesrin özellikleri nelerdir, örnekleri, hakkında bilgi.
HALK EDEBİYATINDA NESİR
Halk edebiyatında nesrin dili sadedir. Çünkü o geniş halka hitabetmek zorundadır. Halk edebiyatında nesir, nazımla ortaklaşa yürümüştür. Bütün halk hikâye ve masallarının konuları nesirle anlatılmış, fakat lirik ve heyecanlı anlatımlarda nazma baş vurulmuştur. Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin, Arzu ile Kamber, Mahmut ile Elif, Asüman ile Zeycan gibi masal ve hikâyeler hep nesir ve nazmın ortak malı olarak meydana gelmişlerdir.
Halk edebiyatının en güzel nesir örneğini, XXIII. yüzyılın sonlariyle XIV. Yüzyılın başları arasında Dede Korkut hikâyeleri vermiştir. Azerî Türkçesiyle yazılmış olan bu eser de sırası geldikçe nazma başvurmaktan kendini alamamıştır.
Halk edebiyatı’nın Meddahlık alanındaki sözlü hikâyeciliği de gözden uzak tutulmamalıdır. Bir kişilik sözlü tiyatroculuk olan meddahlık saraylara kadar girebilmiştir. Meddahlık, hikâyeyi anlatan Meddahın, hikâyede rol sahibi olan kişilerin karakterlerini, pozlarını ve ırkî hançere yapılarına göre Türkçeyi kullanışlarını taklit ederek, bir temsil çeşnisi içinde herhangi bir hikâyeyi karşısındaki topluluğa anlatmasıdır.
Burada şuna değinmek gerekir ki ne Divan ne de Halk edebiyatlarında, Batı anlamında nesir türlerine rastlanır. Batı anlamındaki nesir türlerine Tanzimat edebiyatı’nın çabalarıyla girmiş bulunuyoruz
