Hikmet Onat kimdir ve ne yapmıştır? Hikmet Onat hayat hikayesi, resimleri, tabloları, sanat kariyeri hakkında bilgi.
Hikmet Onat Kimdir?
Hikmet Onat; (d. Mayıs 1882, İstanbul – ö. 14 Mart 1977, İstanbul), özellikle manzara resimleriyle tanınan 1914 Kuşağı ressamlarındandır.
1903’te Deniz Harp Okulu’ndan mezun olduktan sonra Sanayi-i Nefise Mektebi Resim Bölümü’ne girdi. 1910’da Avrupa sınavını kazanarak Paris’e gitti. Orada Fernand Cormon’un atölyesinde akademik bir öğrenim görmesine karşın İzlenimciliğe yakınlık duydu. I. Dünya Savaşı çıkınca 1914’te Türkiye’ye döndü. O sıralarda başladığı resim öğretmenliğini emekli olana (1949) değin sürdürdü.
1917’de Harbiye Nazırı Enver Paşa’nın Şişli’de açtığı atölyede İbrahim Çallı, Nazmi Ziya Güran, Avni Lifij ve Namık İsmail ile birlikte savaş resimleri yaptı. Hikmet Onat sağlam bir akademik eğitim almıştı. İlk dönem çalışmalarının çoğu figürlü manzaralardı, daha sonra salt manzaraya yöneldi, en çok deniz ve su görünümlerini betimledi. “Kabataştan Manzara” (1922, İstanbul Devlet Resim ve Heykel Müzesi), “Derede Sandal” (1924) ve “Salacak” (1949) gibi resimlerinde bu özelliği açıkça görülür. İstanbul kıyılarından yaptığı sayısız resimle bir anlamda kentin değişen yüzünü de belgelemiştir.
Kaynak – 2
Hikmet Onat; ressamdır (İstanbul 1885 – ay. y.1977). Heybeliada Bahriye Mektebi’ni bitirdikten sonra (1903) Sanayii Nefise Mektebi’ne (Güzel Sanatlar Akademisi) girdi. 1910’da mezun oldu ve aynı yıl açılan yarışmayı kazanarak Paris’e resim öğrenimini sürdürmeye gitti. 1914’te Türkiye’ye döndükten sonra Güzel Sanatlar Akademisi’nde atölye öğretmeni oldu.
Osmanlı Ressamlar Cemiyeti (1908) ve kurucuları arasında yer aldı. 1917’de Viyana ve Berlin’deki Savaş Resimleri Sergisi’ne katıldı 1949’da öğretmenlikten emekli oldu. ilki 1969’da Ankara’ da, ikincisi 1977’de ölümünden birkaç ay önce İstanbul’da olmak üzere iki kişisel sergi açtı. 34. (1973) ve 35. (1974) Devlet Resim-Heykel Sergisi’nde ödül kazandı. Kişiliği genellikle manzara resimlerinde beliren sanatçı, yaşamı boyunca resimde izlenimciliğe bağlı kaldı. İstanbul’un deniz ve kır görünümlerini çoklukla yeğledi. Geniş ve enli tuş bireşimlerinden oluşan biçimiyle bir İstanbul portrecisi olarak anılır.
Başlıca eserleri: Kandilli Sırtlarından (1916, İstanbul Resim ve Heykel Müzesi), Siperde Mektup (1917, ay. y.) Kabataş’tan Manzara (1922, ay. y.), Dikiş Diken Kadın (1924, özel kol.), Derede Sandal (1924, özel kol.), Salacak (1949, özel” kol.), Topkapı Sarayı (1953, özel kol.), Kıyıda Gemi (1971, özel kol.).
