İnanç konusu ile ilgili yazı. İnsan inancının nelere kadir olduğunu gösteren anlatan güzel bir yazı. İnanç ile ilgili deneme yazısı.
İNANÇ UĞRUNA
Karıncaya: «Nereye gidiyorsun?» demişler. «Hicaz’a» demiş, «Sen bu bacaklarla Hicaz’a varamazsın» demişler. «Yolunda ölürüm ya» demiş. İnsanlar, inandıkları fikirlerin tutsağıdırlar. Onlar, bu tatlı tutsaklıktan kurtulmaktansa seve seve ölüme gitmeyi ön görürler.
Bakınız, Renan ne diyor: «Bir kimseyi inandığı şeylerden alıkoymak, onu bir şeye inandırmaktan çok daha güçtür. «Kişi, ya da ulusların bir ülkü, bir inanç uğruna neler yapabildiklerini, önlerine çıkan engelleri nasıl yıktıklarını, ya da yıkmaya çalıştıklarını göz önüne getirirsek bu sözün doğruluğu meydana çıkar.
İnsanlar, amaçlarına ulaşmak için çalışırken, kaderin kendilerine gülüp gülmeyeceğini hiç düşünmezler. Biricik düşündükleri şey, inandıkları dâvada başarıya ulaşmaktır.
Başarıya ulaşamayacaklarını bilseler bile, inançları uğrunda, onun yolunda ölmek isterler. Hallaç-ı Mansur’un dâra gitmesi bundandır. Budist rahiplerinin Tibet’de kendilerini diri diri yakmaları bundandır. Namık Kemal’lerin, Tevfik Fikret’lerin yaşamı kendilerine zehretmeleri bundandır. Dünyanın çeşitli ülkelerinde ihtilâl kasırgaları kopması bundandır.
Namık Kemalin :
«Felek her türlü esbab-ı cefasın toplasın gelsin
Dönersem kahbeyim millet yolunda bir azimetten»
demesi de bundandır.
Bir şeye gerçekten inanmış kimseler, canlarını vermedikçe ideallerinden vazgeçmezler. Karınca da o bacaklarla Hicaz’a gidilmeyeceğini bilir; bilir ama, yine de gitmek idealinden vaz geçmez. Galile’nin ölüme giderken bile dünya hakkındaki fikrinden vaz geçmeyip «Dönüyor işte, dönüyor işte» demesi gibi…
