Türklerde Avcılık Tarihi ve Kültürü Nasıldır? Türkiye’de Avcılık (Kısaca)

0
Advertisement

Türklerde Avcılık sporu, Avcılığın tarihçesi, Osmanlı Döneminde Avcılık ve gelişimi ile ilgili bilgi.

Avcılık Türklerin ulusal sporlarından biridir. Orta Asya bozkırlarında başlayan bu tutku Anadolu’ya göçten sonra da sürdü. Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde av, Türklerin yaşantısında önemli bir yer aldı. Doğan, şahin, tazı, zağar vb hayvanları kullanarak yapılan avlar, Türklerin yaşamında önem ve değerini yüzyıllar boyu korudu.

Türklerde Avcılık Tarihi

Osmanlılarda padişahların ve devlet ileri gelenlerinin avcılığa özel önem verdikleri bilinir. I. Murat, Yıldırım Bayezit, II. Murat, Fatih Sultan Mehmet, Yavuz Sultan Selim, Kanuni Sultan Süleyman, III. Murat, I. Ahmet, II. Osman, IV. Murat, tarihe “Avcı Mehmet” adıyla geçen IV. Mehmet, II. Ahmet ile Abdülaziz av ve avcılığa düşkünlükleriyle tanınan Osmanlı padişahlarıdır.

Türkiye’de avcılığın spor olarak benimsenmesi 20. yüzyılın başlarına rastlar. Av ve avcılığa spor etkinlikleri arasında yer veren ilk spor kulübü Fenerbahçe oldu. 1913’te başlayan bu etkinlik 1927’ye kadar aralıksız sürdü. Türkiye’de avcılık kulüpleri ve kaymakamlıklardan avcılık teskeresi olan ve av tüfeği kullanabilmek için gerekli ruhsatı bulunan herkes, özellikle devlet arazisinde özgürce avlanabilir. Her hayvan için avlanma süresi, yasalar uyarınca belirlenir. Hayvanların yumurtladıkları ve yavruladıkları dönemlerde avlanmaları kesinlikle yasaktır. Ancak, Türkiye’de zamansız ve yanlış avlanmalar nedeniyle kara ve av hayvanlarının bir bölümünün soyu tükenmiş, bir bölümünün ise tükenmek üzeredir.

Resmi saptamalara göre Türkiye’de günümüzde lOO’den fazla memeli, 400’ün üstünde kuş cinsi kara av hayvanı bulunmaktadır. İS 2. yüzyılda Anadolu’da aslan, yaban atı ve eşeklerin yaşadığı belirlenmiştir. Soyu tükenmek üzere olan yırtıcı hayvanlardan pars, bugün Türkiye’nin bazı dağlık bölgelerinde az da olsa görülmektedir. Geyik, karaca, ceylan, dağkeçisi, vaşak, dağ koyunu gibi memeli hayvanlar; telliturna, turaç, sülün, saz horozu ve kuğu gibi kuşlar sayılan hızla azalan kara av hayvanları arasındadır.

Advertisement

Türklerde Avcılık Tarihi

Ayrıca, kelaynak, kartal, doğan, şahin, atmaca vb gündüz yırtıcı kuşları; baykuş, kukumav gibi gece kuşlarının da soyları yok olma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Hükümetler, bu durumu önlemek için genel ve bölgesel av yasakları koymaktadır. 1980’lerde Türkiye’de av turizmi önem kazandı. 1984’te yürürlüğe giren Av Turizmi Yönetmeliği’ne göre, yabancı uyruklu avcılar, özel avlanma izin belgesi olmak koşuluyla belli bölgelerde belli ücretler karşılığında avlanacaklardır.


Leave A Reply