Yevgeniy Baratınskiy Kimdir? Puşkin’inin çağdaşlarından ve Puşkin tarafından en iyi ağıt tarzı şair olarak nitelendirilen Yevgeniy Baratınskiy hayatı ve eserleri.
Yevgeniy Baratınskiy
Yevgeni Abramoviç Baratınski, (d. 2 Mart 1800, Mara, Rusya – ö. 11 Temmuz 1844, Napoli, İtalya), Aleksandr Sergeyeviç Puşkin‘in çağdaşlarından, felsefi şiirleriyle ünlü Rus şair. Soyut idealist kavramları işlediği şiirlerinde kusursuz ve zarif bir üslupla ruhsal melankoloyi kaynaştırmıştır.
Soylu bir aileden geliyordu. Subay olduktan kısa süre sonra, 1826’da askerlikten ayrıldı. Evlenerek Moskova yakınlarındaki Muranovo’ya yerleşti. İlk romantik şiirleri çok kişisel, hülyalı ve sadeydi. Öykülü şiirleri Eda (1826), Bal (1828; Balo) ve Nalojnitsa (1831; Cariye; yeniden yazımı Tsıganka, 1842; Çingene Kızı) insan duygularını çözümleyici bir yaklaşımla ele alıyordu. Tsıganka, bayağı ve kaba olduğu gerekçesiyle zamanın eleştirmenlerinin saldırısına uğradı. ‘Na smert Gyote (1832; Goethe’nin Ölümü Üzerine) adlı şiiri Baratınski’nin başyapıtlarındandır. Çoğunlukla felsefi ve estetik temalar üzerine yazdığı son dönem şiirlerine trajik bir karamsarlık egemendir. Günümüz eleştirmenleri, Baratınski’nin düşüncelerine, yaşadığı dönemdekinden daha büyük değer vermektedirler.
Şiirleri
Baratynsky’nin ilk şiirleri, bir mükemmellik modeli olarak gördüğü Puşkin’den farklı yazmaya yönelik bilinçli çabalarla noktalanmıştır. İlk uzun şiiri olan Eda bile, Puşkin’in Kafkas Tutsağı’ndan esinlenmiş olsa da, duygusal dokunaklı ama romantizmden eser olmayan gerçekçi ve sade bir üsluba bağlı. Baratynsky’nin yazdığı her şey gibi, harika bir şekilde kesin bir üslupla yazılmış, yanında Puşkin’inki puslu görünüyor. Açıklayıcı pasajlar en iyiler arasındadır – Finlandiya’nın sert doğası Baratynsky için özellikle değerliydi.
1820’lerden kalma kısa parçaları, ayetin soğuk, metalik parlaklığı ve sesliliği ile ayırt edilir. Akhmatova’dan önceki Rus şiirinin tamamındaki her şeyden daha kuru ve nettirler. O döneme ait şiirler arasında, bazıları türünün başyapıtları olarak kabul edilen Anacreontik ve Horatian tarzında kaçak, hafif parçalar ve ayrıca hassas bir duygunun parlak bir nükte ile giydirildiği aşk ağıtları yer alır.
Baratynsky, (1829’dan sonra yazdığı tüm kısa şiirlerini içeren) olgun çalışmalarında bir düşünce şairidir, belki de “aptal on dokuzuncu yüzyılın” tüm şairleri arasında, düşünceyi şiir malzemesi olarak en iyi kullanan kişidir. Bu, onu genç çağdaşlarına ve şiiri duyguyla özdeşleştiren yüzyılın sonlarına yabancı yaptı. Onun şiiri, deyim yerindeyse, 18. yüzyıl şairlerinin nüktedanlığından yirminci yüzyılın metafizik tutkularına (İngiliz şiiri açısından, Alexander Pope’tan T. S. Eliot’a) kısa bir yoldur.
Baratynsky’nin tarzı klasiktir ve önceki yüzyılın modellerine dayanır. Yine de düşüncesini en özlü ve en yoğun şekilde ifade etme çabası içinde, bazen katıksız sıkıştırma nedeniyle belirsiz hale gelir. Baratynsky’nin bariz emeği, mısrasına, Puşkin’in ilahi, Mozartçı hafifliği ve esnekliğinden uç noktalarda olan belirli bir kırılganlık havası verir. Diğer şeylerin yanı sıra, Baratynsky, ayette, alt tümceler ve parantezlerle genişletilen karmaşık cümlenin ustaları olan ilk Rus şairlerinden biriydi.
