Dünyanın en çok konuşulan ve bilinen dillerinden birisi olan Alman dilinin geçmişi ve özellikleri hakkında kısa ve temel bilgiler.
Almanca, Kuzey Hollanda’da bir kısım halkın konuştuğu Frizye dili ve İngilizce ile birlikte, Batı Germen dil grubunun bir bölümünü teşkil eder.
Almancanın tarihi başlıca üç devreye ayrılır:
1 — Eski yüksek Almanca (Althochdeutsch) ve eski aşağı Almanca (Altniederdeutsch);
2 — Orta yüksek Almanca (Mittelhochdeutsch) ve orta aşağı Almanca (Mittelniederdeutsch)
3 — Modern yüksek Almanca (Neuhochdeutsch) ve modern aşağı Almanca (Neuniederdeutsch).
Yüksek Almanca bugün Almanya’nın resmi dilidir. Okullarda bu dil okutulur. Alman edebiyatının birçok eserleri bu Almanca ile yazılmıştır. Günlük konuşmada ülkenin belirli bölgelerinde lehçe farkları vardır. Genel olarak, yüksek Almanca memleketin orta ve güney bölümlerinin, aşağı Almanca ise kuzey bölümünün dilidir. Bu dil İngilizceye yüksek Almancadan daha yakındır ve İngilizcenin en yakın akrabası sayılır.
Almancada birçok yabancı kelimeler vardır. Bunların Almancaya karışması Teutonların Romalılarla temasa geçmesiyle başlar. Bu yoldan önce Latince kelimeler girmiştir. Şövalyeler devrinde de Alman diline Fransızcanın tesirleri olmuştur. Ayrıca İtalyanca, İspanyolca ve Doğu dillerinden alınmış kelimeler de vardır. Zaman zaman, Almanca’da ki yabancı kelimeleri ayıklayarak dili millileştirmek konusunda gayretler sarfedilmiştir.
