Binicilik sporu hakkında bilgi. Biniciliğin kısımları ve teknikleri hakkında da bilgiler.
Binicilik ata binme bilgisi ve sanatıdır. Atlı sporların temelini teşkil eder.
Binicilik başlıca şu kısımlara ayrılır:
1— Manej çalışmaları,
2— Atlı yarışmalara hazırlık,
3— Av ve arazi binişleri,
4— Yüksek binicilik.
Manej çalışmaları : Bu çalışmaların esası atı spor için elverişli bir hale getirmek, muhtelif yarışmalarda atı gayeye göre idare etmektir. Hemen hemen bütün atlı sporlar bu çalışmalara dayanır.
Atlı yarışmalara hazırlık : Bu çalışmanın esasını gene manej çalışmaları meydana getirir, yalnız biniciliğin daha zor bir aşamasıdır. Özel bir şekilde yetiştirilmiş atlara çit, tahta, hendek, kapı vs. gibi çeşitli doğal veya suni engeller atlatılır.
Av ve arazi binişleri : Biniciliğin en fazla dayanıklılık ve sağlam oturuş isteyen bir dalıdır. Genel olarak toplu bir halde yapılır.
Yüksek binicilik : Ata istenilen anda, istenilen hareketleri yaptırma sanatıdır. Binicilik yapan kimsenin çok kıvrak, çevik, çabuk kavrar ve soğukkanlı olması gerekir.
Binicilik Tekniği
Biniciliğe yeni başlayan bir kimse önceleri “manej” (kapalı biniş yerleri)nde çalışır, kendine güveni geldikten sonra araziye çıkar. Binici her şeyden önce eyerin
üzerinde sağlam durmasını bilmelidir, iyi bir oturuş yapılacak hareketlere kolaylık, ata hakimiyet sağladığı gibi yorgunluğu da o derecede azaltır. Baş dik, göğüs hafif önde, bel hafif çukur, dizler eyere yapışık, bacaklar yere dik, topuklar atın karnına değecek şekilde, ayak burunları da hafifçe dışa dönük olmalıdır. Ayaklar en geniş yeriyle üzengilere basmalıdır.
At adeta, süratli, dörtnal gibi yürüyüşlere geçmiş veya herhangi bir engelden atlamaya hazırlanıyorsa, oturuşu ata yardım edecek şekilde değiştirmek gerekmektedir. Bunda kural şudur; Binicinin ağırlık noktası atın ağırlık noktasından geçen dik çizginin üzerinde bulunmalıdır. Dörtnala koşan bir atın vücudu nasıl Öne doğru uzanmışsa, binicinin vücudu da ona paralel olacak şekilde uzanmalıdır. Hızlı giderken, yarış dörtnalı yaparken, engellerden geçerken binici de atının durumuna göre bedenini öne veya geriye doğru eğmelidir.
İyi bir binici ayrıca, atına da bazı yardımlarda bulunur. Bunlar dizgin, ağırlık, baldırla yapılacak yardımlardır. Atını sağa döndürmek isteyen bir binici yumuşak bir bilek hareketiyle sağ dizgini çeker, sol baldırıyla kolanın az gerisinden hafifçe bastırır, ağırlığını sağa kaydırır.
Atın gerektiği zaman ileriye sürülmesine “sürüş” denir; bu da baldırların eşit kuvvette kolanın üzerine bastırılması ile olur. Nasıl iki parmak arasında sıkılan bir kiraz çekirdeği birden fırlayıp giderse, iki baldır arasında sıkılan at da hızla kendiliğinden öne doğru atılıverir. Baldır hareketine cevap vermeyen sert atlar için mahmuz kullanılır. Çizmenin topuk tarafına takılan sivri uçlu bir demir çıkıntısı olan mahmuz, ancak gerektiği zaman, o da ustalıkla kullanılmalıdır. Yersiz kullanılan mahmuz hayvanı büsbütün sinirli yapar.
Ata yaptırılacak hareketlerin makul olması gerekmektedir. İyi bir binici atından azami verimi alabilmesi için atına yalnız bazı yardımlarda bulunmamalı, cezalar da vermelidir. Yalnız, hayvanın hatasını anlayıp düzeltmesi için bu cezaların hemen verilmesi gerekir. At binicisine itaat edebilmek için onun üstünlüğünü hissetmeli, ona güvenmeli, onu sevmelidir.
