Baron Arlington olarak da bilinen İngiliz siyaset ve devlet adamı Henry Bennet’in hayatı ve siyasi kariyeri hakkında tarihi bilgiler.
Arlington (1. Kontu), Henry Bennet, Baron Arlington (1663-72) olarak da bilinir (d. 1618, Little Saxham, Suffolk – ö. 28 Temmuz 1685, Euston, Suffolk, İngiltere), İngiltere kralı II. Charles döneminde dışişleri bakanı (1662-74) ve bakanlarından beşinin oluşturduğu “Cabal” grubunun önde gelen üyesi.
On iki yıl boyunca ülkenin dış politikasına yön vermenin yanı sıra Avam Kamarası’nda bir “saray partisi“nin (sonradan Tory’ler) çekirdeğini yaratarak İngiltere’de siyasal partiler sisteminin gelişmesine katkıda bulunmuştur.
Henry Bennet (Arlington Baronu)
İngiliz İç Savaşı’ndan sonra Charles’la birlikte sürgüne yollanan Bennet, sürgündeyken kralın Madrid temsilcisi olarak görev yaptı. 1663’te baron, 1672’de de kont oldu. Bakan olarak, parlamentonun 1665-67 arasındaki ikinci İngiliz-Hollanda Savaşı’nın yönetilmesine ve sonuçlarına ilişkin suçlamalarına başarıyla karşı koydu. Lordlar Kamarası başkanı (Lord Chancellor) birinci Clarendon kontunun 1667’de görevden uzaklaştırılması üzerine uygulamada başbakanlığı üstlendi.
Ölmek üzereyken Katolikliği kabul etmiş olmasına karşın din konusunda şüpheci bir kişi olan Arlington, halkı Fransa’ya karşı kışkırtmak için Katoliklik korkusunu kullandı. 1668’de İngiltere, Felemenk Cumhuriyeti ve İsveç arasında Protestan Üçlü İttifakı’nı oluşturmak için görüşmeleri yürüttü. Bu görüşmelere Arlington’un kralın hizmetine soktuğu en önemli kişilerden biri olan Sir William Temple da aracı olarak katıldı. Ama II. Charles’ın sırdaşı olduğundan, Arlington bir biçimde kralın Fransa ve Katoliklik yanlısı politikalarına da karıştı.
İngiltere ile Fransa arasında 1670’te imzalanan gizli Dover Antlaşması‘yla Charles, başka bazı konular yanında,Felemenk Cum-huriyeti’ne karşı savaşta Fransa kralı XIV. Louis’yi desteklemeyi kabul etti. Birkaç ay sonra, gene 1670’te bu kez açık olarak ikinci bir Dover Antlaşması imzalandı. Dover antlaşmalarını yaşama geçirecek önlemlerin alınmasını desteklemesine karşın, Arlington’un İngiltere’yle 1673’te barış yapan Hollanda’dan rüşvet aldığı kuşkusu doğdu. Arlington 1674’te ikinci Buckingham dükü tarafından zimmetine para geçirmek, “güveni kötüye kullanmak” ve Katolikliği desteklemekle suçlandıysa da suçlar kanıtlanamadı. Arlington 11 Eylül 1674’te bakanlıktan istifa edip, daha güvenli ve geliri yüksek bir görev olan kralın baş mabeyinciliğini {lord chamberlain) üstlendi, ölünceye değin de bu görevde kaldı. Arlington’un, hükümdarlığının ilk yıllarında hizmet verdiği II. James’in veraset hakkından yoksun bırakılmasını önermiş olabileceği de düşünülmektedir.
