Osmanlı ordusunda yer alan ve ordunun en önemli kısımlarından birisi olan Akıncılar ile ilgili genel bilgilerin bulunduğu yazımız.
Akıncılar, Osmanlı ordusunda, atlı bir askeri sınıftı. Bugünkü motorlu birlikler gibi taarruzun ilk kademesini meydana getiren akıncılar daha ziyade Rumeli’de sınır üzerindeki sancaklarda bulunurlardı. Yüzer yüzer bölüklere ayrılmışlardı. Her bölüğün başında bir akıncı komutanı bulunurdu. On bölük ayrıca bir binbaşıya bağlıydı.
Akınlar üç çeşitti: Akın, Haramilik, Çete. Akıncı komutanının emri altında yapılan taarruza «akın», yüz ve daha fazla atlı ile yapılana «haramilik», yüzden daha az kuvvetle yapılanına da «çete» denilirdi.
Savaş sırasında akıncılar hafif süvari oldukları için birkaç gün içinde etrafı şaşırtırlar, öncü keşif kolu görevini görürler, ordunun geçeceği yollarda güvenliği sağlarlardı. Ayrıca, yakaladıkları esirlerden karşı taraf hakkında bilgi almaya çalışırlar, arkadan gelecek ordu için yiyecek kaynaklarını tespit ederlerdi. Akıncılık 1595 yılına kadar devam etmiş, sonra yerini Kırım Hanlığı kuvvetlerine bırakmıştır.
Osmanlılarda ilk olarak Akıncı Komutanlığını Evrenos Bey yapmıştır. Ondan sonra da Mihaloğulları, Turhan Bey, Malkoçoğlu Akıncıları geniş çapta ün salmıştır. Ordu dışında aylıkları ve belirli bir işleri olmayan akıncılar savaşlardan ellerine geçenle geçinirler, savaşlara da de kendi silahı ve atları ile katılırlardı. Vergi vermezlerdi, aralarından pek kıdemlileri müstesna, büyük bir kısmının tımarı (Devletçe verilen toprağı) yoktu.
