Basso Ostinato nedir? Müzikte Basso Ostinato önemi, anlamı nedir? Müzikte Basso Ostinato hakkında bilgi.
Basso Ostinato
Basso Ostinato; müzikte bir bestenin en alt partisinde tekrarlanarak asal birleştirici öğe işlevini gören melodik kalıptır. İlk örneklerine 13. yüzyıl Fransız motetlerinde, ayrıca bir cantus firmus’un ya da sabit temanın melodi iskeleti işlevini gördüğü 15. yüzyıl cantus firmus danslarında rastlanır. 16. yüzyılda tekrarlanan bir bas kalıbı üzerine kontrpuanlar (iç içe örülmüş melodiler) bestelemek İspanya ve İtalya’da çok yaygındı. Passamezzo antico, romanesca, folia, ruggiero ve passamezzo moderno gibi tanınmış ostinato’ lar, bu adlarını bütün Avrupa’da yaygın danslardan almışlardır. Bu ostinato’ların tümü de değişmeyen bir armonik kalıptan oluştuğunda, doğaçlamalar için ideal birer çerçevedir.
17. yüzyılda önem kazanan “melodik” ostinato ile “armonik” ostinato birbirine benzer. Melodik ostinato’da her tekrarda armoni genellikle değişir ve üst partiler bas ile örtüşebilir; bu bas, parçanın gidişi içinde değişik perdelere aktarılabilir.
Önceleri barok müziğin bir özelliği olmasına karşın basso ostinato 16. yüzyıldan 20. yüzyıla değin kullanılagelmiştir. Basso ostinato’yu büyük bir başarıyla kullanan besteciler arasında Claudio Monteverdi (1567-1643), Henry Purcell (y. 1659-95), J. S. Bach, Beethoven, Brahms, Alban Berg (1885-1935) ve Benjamin Britten (1913-76) yer alır. Doğaçlamada sağladığı olanaklar dolayısıyla basso ostinato Amerikan caz müziğinde de yaygın olarak kullanılmıştır.
