İslamda sahabe kime denir? Sahabelerin özellikleri nelerdir, ünlü sahabeler kimlerdir, hakkında bilgi.
Sahabe;
Bu kelime lügatta “yâr, dost, iyi görüşüp konuşan kimse” manâlarına gelir. Ashab’da sahabe manâsında kullanılır.
İslâm’da sahabe “Müslümanlardan, Peygamberimiz Hz. Muhammed aleyhisselâm ile sohbet eden, O’nu gören ve Müslüman olarak ölen kişidir.” Peygamberimizle görüşüp konuştuğu halde O’na inanmayan veya inanıp sonra dinden dönen kişiye sahabe denmez.
Sahabelik şerefine ermek için Resülullahla çok kısa bir süre görüşmüş olmak kâfidir. Körler veya sağırlar da sahabe olmuşlardır. Önemli olan O’nu velevki bir defa olsun görmek veya sesini duymaktır.
Sahabeler genellikle Ensar (Medineli Müslümanlar) ve Muhacirler (Mekkeli Müslümanlar) olarak ikiye ayrılırlar. Peygamberimizin kendisi de bir Muhacir‘di. Mekke’den Medine’ye hicret etmişti.
Müslümanlar, sahabelerin hepsine saygı ve sevgi gösterirler. Peygamberimiz “Kim onları severse bana olan sevgisi sebebiyle sevmiş olur, kim onlardan nefret ederse benden nefreti dolayısıyla nefret etmiş olur.” diyerek sahabelerin hiç birisi hakkında kötü bir söz söylenmemesini emretmiştir. Yine bir hadisinde “Benim ashabım (sahabelerim) yıldızlar gibidir. Hangisine uyarsanız doğru yolu bulursunuz.” buyurmuştur.
Sahabelerin en büyüğü Hz. Ebu Bekir, sonra Ömer, sonra Osman ve sonra Hz. Ali‘dir.
Muhacir sahabeler de Ensar sahabelerden daha faziletlidirler.
Sahabenin sayısı tam olarak belli değildir. Fakat Resûlullahın vefatından hemen önce 100.000 veya daha fazla sahabeye Vedâ Hutbesi’ni okuduğu tarihî bir gerçektir.
En son vefat eden sahabe Ebût-Tufayl Amir bin Vasile el-Leysî (r.a.)’dir.
