Tiziano Vecellio Kimdir? Tiziano Vecellio hayatı, biyografisi, eserleri, tabloları hakkında bilgi.
Tiziano Vecellio;İtalyan ressamıdır (Pieve di Cadore 1490’a doğru – Venedik 1576).
Gentile Bellini ve Giorgione’nin atölyelerinde çalıştı. Sanatına daha çok yakınlık duyduğu Giovanni Bellini’ye yöneldi. 1513’te Venedik’te kendi atölyesini kurdu. 1515-1516 yıllarında Giorgione’nin Bellini’nin ölümünden sonra Santa Maria Gloriosa dei Frari Kilisesi için anıtsal boyutlarda tutkuyla artan bir hareketliliği gösteren Meryem’in Göğe Yükselmesi resmiyle çok büyük ün kazandı. 1526’ya kadar Venedik’in pek çok kilisesine usta eserler kazandırdı:
Eldivenli Adam (Louvre), Malta Şövalyesi (Floransa, Uffizi), Meryem’in Aziz Alurso’ya Görünmesi (1520, Ancona), Ca Pesaro Meryemi (1562, Frari), Meryem’in Tapınağa Takdimi (1538, Venedik Akademisi), Mezara Konuş (1525, Louvre), Ferrara dükü için yaptığı mitolojik dizi, Venüs’e Adak. 1530’da Roma-Germen İmparatoru Şarlken (V. Karl) tarafından Bologna’ya çağırılarak çeşitli unvanlarla ödüllendirildi. 1533’te imparatorluğun resmi ressamı oldu. 1540’ta Roma’ya giderek Papa III. Paulus’un portresini, 1548′ de Augsburg’da saray soylularının portrelerini yaptı. Bir veba salgınında ölünceye kadar bir daha Venedik’ten ayrılmayarak çalışmalarını orada sürdürdü.
Tiziano’nun sanatındaki gelişim üç dönemde incelenebilir. Renklerle desteklenen fırça hareketleri konuyu gerçekte olduğundan daha canlı hale getirir. 1520’lerden sonra bu üslubun özellikleri daha belirginleşir. İkinci dönemi denilen çıraklıktan çıkışı da dinsel figürlerdeki ruhsal duyumsallık artarken tek rengin çeşitlemesi içinde tekdüzeliğe sokar. Şiddeti vurguladığı eserlerinde ise Michelangelo’nun etkisindedir. Olgunluk dönemi eserlerinde duygularını daha özgürce anlatıma dönüştürür. Resimlerin de teknik olarak geniş alanları şiddetli renklerle boyadıktan sonra aşamalarda konunun öteki öğelerini fırçayla, fırçanın yetersiz kaldığı yerlerde parmakları yardımıyla oturtur. Üslubu, El Greco, Rubens, Van Dyck, Velazquez, Rembrandt gibi çok büyük ustalara ışık tuttu.
Başlıca eserleri; Padovalı Aziz Antonius’un Mucizeleri (1511), Salome (1512), Kutsal ve Dünyasal Aşk (1515-1516), Flora (1515), Venüs’e Tapınma (1518-1519),İsa’nın Dirilişi Sunağı (1522), Aziz Christophorus (1523), Bacchus ve Ariadne (1523), İsa’nın Gömülüşü (1525), Petrus’un Şahadeti (1528-1530), Tavşanlı Madonna (1530), Urbino Venüsü (1538), Storozzi’nin Küçük Kızı (1543), İsa’ya Dikenli Tacın Giydirilmesi (1543), Ecce Homo (1543), Venüs Amor’la Birlikte (1545), Danae (1545), Pietro Aretino’nun Portresi (1545), Şarlken’in Oturan Portresi (1548), Şarlken’in Atlı Portresi (148), Johann Friedrich’in Portresi (1550), II. Felipe’nin Portresi (1550-1551), Kızı Lavinia (1550), Su Perisi ile Çoban (1570), Pieta (1573), Kendi Portresi (1565-1570), İlk Günah (1570), Pieta Azize Magdalena ve Hieronymus ile birlikte (1573-1576).
